Menu

Domyślnie mamy utworzone jedno menu ale często potrzebujemy drugiego. Umożliwia nam to projektant menu. Załóżmy, że chcemy umieścić nad obrazkiem nagłówka. Tworzymy nowe nadając mu nazwę np. menu poziome potem typ menu_poziome. Nowo utworzone menu jest puste. Tak jak w poprzednim menu dodajemy dowolne pozycje. Wybieramy typ pozycji np. przegląd artykułów potem nazwę jaka ma się pokazać. Ponieważ mamy już dwa menu, wybieramy w jakim ma się pokazać to nowe pokaż w menu. Na stronie jeszcze niczego nie widać, żeby pokazać nowe menu musimy stworzyć dla niego moduł a następnie opublikować go w wybranym miejscu.

Moduł dla menu

Menu poziome jest utworzone ale jeszcze nie jest widoczne. W projektancie menu po prawej stronie naszego menu poziomego jest informacja o konieczności dodania modułu. Potwierdzamy. Uzupełniamy informacje o nazwie modułu a następnie pozycję gdzie ma się pojawić. W okienku pojawiają się pozycje wszystkich szablonów zainstalowanych w naszym systemie. Filtrem wybieramy nasz szablon. Żeby nasze menu pojawiło się nad obrazkiem musimy znać trzeba jednak tymczasowo anulować tworzenie modułu.  Przechodzimy do szablonów, znajdujemy nasz szablon i widzimy, że podgląd jest niemożliwy. Wchodzimy do opcji i włączamy podgląd modułów. Widzimy teraz gdzie znajdują się wszystkie moduły, łącznie z położeniem menu. 

Tworzenie artykułów w Joomla 2.5

Tworzenie artykułu przypomina nieco tworzenie kategorii. Jeżeli jesteśmy w menu kategorie, włączamy zakładkę artykuły i po kliknięciu w przycisk nowy przechodzimy do nowego okienka. W pierwszym polu nadajemy tytuł artykułu i deklarujemy do jakiej kategorii chcemy przypisać ten artykuł. W głównym polu wpisujemy treść artykułu. Możemy go uzupełnić o grafikę.  Żeby to zrobić ustawiamy kursor w miejscu gdzie ma pojawić się grafika i klikamy na przycisku grafika poniżej okienka edytora. Jesteśmy przenoszeni do menedżera mediów skąd możemy pobrać wybrany plik z grafiką. Jeżeli jej tam jeszcze nie ma, możemy ją pobrać wczytując plik. Będzie on pobrany do aktualnie otwartego katalogu. Możemy też określić położenie grafiki względem tekstu decydując o jego wyrównaniu.

Opcje publikacji to miejsce , w którym podajemy informacje dotyczące autora publikacji oraz można określić w jakim czasie ma być ona widoczna na stronie. Opcje meta danych warto uzupełnić żeby wyszukiwarki mogły odnaleźć artykuł w sieci. Po potwierdzeniu przyciskiem zapisz artykuł jest w naszej bazie ale jeszcze nie jest widoczny. Jeżeli nasz artykuł wyróżnimy, to pojawi się na naszej stronie. Możemy w dowolnym momencie przejść do edycji tego artykułu, jeżeli uznamy, że będzie to wskazane.

Edytor i filtry.

Możemy zwiększyć możliwości edytora tekstów przez edycję dodatku z menu rozszerzenia.

Zmieniamy opcje podstawowe na tryb pracy rozszerzony oraz zmieniamy możliwość umieszczania w artykułach określonych znaczników HTML.

Usuwamy” i frame". Innym miejscem do ustawień jest menu witryna, konfiguracja globalna. W zakładce filtrowanie tekstu dla różnych grup użytkowników.

Edycja artykułów.

Wcześniej skonfigurowaliśmy edytor, teraz wykorzystamy jego nowe możliwości. Mamy dużo nowych opcji, które podobne są do edytora „Word”. Ciekawym sposobem jest linkowanie zewnętrzne lub wewnętrzne.

Zyskujemy nowe możliwości  edycji obrazków, tzn. jego położenia , wielkości wyświetlanej, odległości otoczonego tekstu, itd.

W bardzo prosty sposób wstawiamy  filmy z youtube. Wystarczy  włączyć narzędzie do wklejania takich plików i mamy nasz plik, który możemy edytować(np. zmieniać jego widoczną wielkość przed wklejeniem) i wstawiamy go do artykułu. Widzimy, że znacznik i frame dla użytkownika "super user" działa i takie obrazki mogą być do artykułów wklejane.

Możemy również z ustawieniami dla tego konta wstawiać w kodzie HTML np. mamy z maps.google.pl. Wystarczy wkleić kod HTML z wybranej mapy do naszego artykułu. Pamiętajmy o zapisaniu zmian w artykule 

Dzielenie artykułu.

Zanim zaczniemy edytować nasz artykuł, warto wiedzieć, że możemy to robić na powiększonym ekranie. Tryb pełnoekranowy uruchamiany jest dzięki takiemu narzędziu.    I teraz praca nad artykułem jest znacznie wygodniejsza.

Artykuły możemy dzielić na części. Użyjemy do tego dwóch przycisków umieszczonych pod edytorem.

Przycisk więcej pozwala na podział artykułu na wstęp i resztę artykułu. W miejscu podziału pojawia się czerwona linia i na stronie głównej zobaczymy tylko część artykułu do tej linii a całą resztę dopiero po kliknięciu na czytaj dalej. Innym sposobem dzielenia jest podział na strony. Jest to zasadne przy bardzo długich tekstach.

Robimy to tak samo jak poprzednim razem ustawiając kursor w odpowiednim miejscu podziału i włączając narzędzie podziału. 

Pojawi się nowe okienko w którym piszemy tytuł dla strony oraz odnośnik, który pojawi się w małym spisie treści. Na tronie ten artykuł będzie widoczny w całości i żeby nie zajmował on tyle miejsca dodatkowo artykuł dzielimy na wstęp i resztę.

Ustawianie artykułu.

Opcje artykułu daje nam najwięcej możliwości w ustawieniu wyglądu i zachowaniu naszego artykułu. Ich funkcja jest opisana w żółtej chmurce po najechaniu wskaźnika na jej nazwę. Warto jest jakie jest praktyczne działanie wszystkich.

Pamiętajmy jednak, że opcje te dotyczą wszystkich artykułów oprócz tych na stronie tytułowej. Te rządzą się swoimi prawami. Ustawienia globalne mają priorytet na d innymi i warto je ustawić w pierwszej kolejności.

Przechodzimy do wszystkich artykułów a z tam do opcji globalnych.

Ustawienia globalne mają zastosowanie dla wszystkich artykułów, nie mniej jednak każdy artykuł z osobna może mieć własne ustawienia.

Zarządzanie artykułami.

Ikona wyróżnianie wstawia artykuł na stronę główną, a archiwizacja przenosi go do tej części witryny do której możemy dotrzeć osobnym linkiem.

Ciekawą funkcją  jest przetwarzanie wsadowe. Po zaznaczeniu kilku artykułów możemy je jednym kliknięciem np. przenieść do innej kategorii lub zmienić poziom dostępu lub język. Potwierdzamy naszą decyzję przyciskiem wykonaj.

Tworzenie pozycji w menu.

Dostęp do artykułów do tej pory jest możliwy wyłącznie wtedy, kiedy jest on wyróżniony, czyli znajduje się na stronie startowej.

Co jednak z innymi artykułami? Będą one widoczne dopiero wtedy kiedy utworzymy do niego odsyłacz, czyli link menu.

Po kliknięciu w przycisk utwórz musimy w pierwszej kolejności  określić  typ pozycji menu. 

Jeżeli chcemy zrobić odnośnik do pojedyńczego artykułu, wybieramy taką opcję.  A następnie wskazujemy o jaki artykuł chodzi.

Jeżeli chcemy zmienić nazwę naszego menu głównego czyli tej po intalacji (Main menu) wskazujemy w projektancie menu jakie będzie zmieniane a natępnie wybieramy przycisk dostosuj.

Ustawienia witryny w joomla 2.5

Po zainstalowaniu Joomli możemy wszystkie ustawienia dokonać  z poziomu panelu administracyjnego korzystając z opcji konfiguracji. Teraz zmienimy w konfiguracji globalnej kilka najważniejszych opcji. Mamy do wyboru 5 zakładek: witrynę,  system, serwer, uprawnienia i filtrowanie tekstu.

W ustawieniach witryny możemy zmienić np.  nazwę  witryny, zablokować  „widzialność” witryny, funkcja ta jest przydatna w czasie wprowadzania zmian w wyglądzie naszej strony.

Zakładka witryna.

Uzupełniamy pola meta dane, słowa kluczowe, prawa do treści i zaznaczamy nie autora meta danych. Zapisujemy te ustawienia, odświeżamy w przeglądarce naszą witrynę i kombinacją klawiszy Ctrl + u sprawdzamy kod naszej witryny. Widzimy w nim nasze meta dane.

Zakładka system.

Tutaj niczego nie zmieniamy, pamiętajmy jednak, że pamięć podręczną włączamy tylko wtedy kiedy nasza strona jest bardzo często odwiedzana (np. w czasie zajęć szkolnych). Czas sesji, który wyloguje nas z zaplecza po okresie bezczynności określony jest w minutach.

Zakładka serwer.

Zmienimy tylko strefę czasową na Warsav. Po prawej stronie mamy widoczne ustawienia naszej bazy danych, którą pozostawiamy bez zmian. Poczta nie będzie działać ponieważ nie mamy lokalnie serwera poczty. Jeżeli będziemy mieli Joomlę na serwerze internetowym, poczta będzie działać.

Zakładka uprawnienia i filtrowanie treści.

Chwilowo bez zmian.

Szata graficzna.

Tworząc własną witrynę w Internecie, chcemy żeby ta odróżniała się wyglądem od innych witryn. Poznamy sposób zmian tego wyglądu od standardowego. Mamy kilka możliwości, możemy samodzielnie zbudować własny szablon lub zlecić jego wykonanie firmie zewnętrznej. Inną możliwością jest kupienie gotowego szablonu lub wybranie wersji bezpłatnej.

My zajmiemy się modyfikacją standardowego szablonu. Przechodzimy do zaplecza i w zakładce Rozszerzenia, szablony przełączamy się do szablonów. Mamy tutaj kilka szablonów, bardzo prosty Atomic, Beez5 (użyty HTML 5) i Beez_20 (użyty HTML 4), pozostałe 2 dotyczą zaplecza.

Zajmiemy się szablonem Beez_20. Przechodzimy do zakładki style bo to właśnie tam decydujemy o wyglądzie naszej strony.

Modyfikacja wyglądu witryny.

Modyfikacje będą polegały na podmianie wyglądu grafiki, zmianie logo i kolorów menu chwilowo niewidocznego. Będąc w przeglądarce Firefox  klawiszami Ctrl + u przechodzimy do kodu strony. Analizując ten kod dowiemy się jak nazywa się obrazek umieszczony w nagłówku strony i do jakiego katalogu trzeba go skopiować, żeby nadpisać istniejący obrazek. Ten sposób jest jednak mało efektywny. Uzupełnimy naszą przeglądarkę o dodatek firebug, który pozwala na dokładniejszą analizę strony  http://getfirebug.com/ . Po jego zainstalowaniu w prawym górnym rogu przeglądarki pojawi się nowy znaczek (żuk), który uruchamia nową funkcjonalność, a mianowicie pokazuje równocześnie widok strony oraz kod HTML i CSS. Po kliknięciu w pierwsze narzędzie

Możemy wybrać myszką element graficzny na stronie a poniżej widzimy położenie w kodzie oraz powiązany z nim kod CSS z informacją skąd jest pobierany ten obrazek i jak się nazywa. Przechodzimy do miejsca gdzie zapisany jest ten szablon aby odnaleźć poszukiwane pliki. 





Otwieramy folder XAMPP i folder SPEK a w nim folder templates, gdzie  znajduje się  szablon beez_20. Folder images zawiera podfolder personal (zgodnie z informacją odczytaną z kodu CSS) a nim plik personal2.png. Ten obrazek możemy zmodyfikować programem graficznym lub zastąpić innym. Trzeba jednak pamiętać o zachowaniu jego oryginalnego rozmiaru i formatu. Zmieniamy nazwę starego dopisując do nazwy np. bak, a nowy wklejamy w to samo miejsce z oryginalną nazwą.

Kolejną zmianę wykonamy w logo strony. 
Tekst umieszczony pod logo zmieniamy nie w kodzie strony lecz edytując styl szablonu. W zapleczu przechodzimy do stylu beez2. Po prawej stronie widzimy narzędzie do zmiany logo i jego miejsca. Możemy wstawić inne logo wcześniej umieszczone w odpowiednim katalogu, zmieniamy tytuł strony oraz jej opis. Po zapisaniu tych zmian oglądamy jego efekty. 

Dodatkowo zmienimy kolorystykę dla menu. Posłużymy się firebugiem,  ustawiamy się na elemencie menu i widzimy w kodzie gdzie się one znajdują. Przydatna jest znajomość języka HTML, żeby rozumieć strukturę kodu. Przydatny będzie plugin firepicker , który dodaje małe okno wyboru koloru, gdy edytujesz regułę CSS w Firebugu. Zmiany będą widoczne natychmiast jednak nie będą trwałe. Musimy wyedytować właściwy plik CSS i dokonać w nim właściwych zmian. Przydatny do tego będzie np. program notepad++. Odczytujemy w którym wierszu musimy dokonać zmiany i po ponownym zapisaniu tych zmian uzyskujemy trwałą zmianę kolorów na stronie.

Favikon.

Zajmiemy się zmianą drobnego elementu a mianowicie favikoną.

Jest to standardowa ikona joomli, którą zmienimy na własną. Skorzystamy z serwisu http://www.favicon.cc/ i po utworzeniu jej zapisujemy ją a następnie podmieniamy w naszej witrynie w modyfikowanym szablonie. Przeglądarki często zapisują w pamięci podręcznej wcześniejsze favikony. 

W polu adresowym przeglądarki wpisujemy ścieżkę do naszego nowego favikonu http://localhost/spek/templates/bezz_20/favikon.ico pojawi się nam ikona a po powrocie do adresu localhost będziemy mieli zmienioną ikonę.

Struktura witryny.

Będziemy planować strukturę treści, które będziemy zamieszczać na naszej stronie. Tworząc artykuły będziemy chcieli umieszczać w nich obrazki a czasem inne pliki. W jaki sposób zarządzać takimi mediami, żeby używać ich z poziomu joomli? Na zapleczu managera mamy dostęp do przycisku media.

Zamieszczone są tam przykładowe pliki w procesie instalacji joomli. Możemy z tego poziomu zarządzać plikami czyli dodawać je lub kasować. Możemy też tworzyć nowe katalogi zgodnie ze swoimi potrzebami. Wstawienie nowej grafiki polega na wyborze katalogu do którego ma być skopiowany plik a następnie wskazaniu go w zasobie lokalnym i skopiowaniu do joomli. 

Oprócz standardowego wczytywania plików możemy skorzystać z flash’owego uploadera.
Włączamy opcje i zaznaczamy tak, możemy również wybrać rozszerzenia dla pobieranych plików oraz ich wielkość (UWAGA, wielkość plików wyrażona jest w megabajtach). Po zapisaniu nowych ustawień zmienia się nieco widok do pobierania nowych plików. Pamiętać musimy o tym, żeby pobierane obrazy miały właściwą  wielkość/rozdzielczość.

Kategorie.

Jeżeli wiemy już jak ma wstępnie nasza witryna, możemy zacząć tworzyć kategorie.

Kategoria utworzona podczas instalacji ma angielską nazwę ale możemy to szybko zmienić wchodząc do niej i zmieniając jej nazwę na własną.




Tworzenie nowej kategorii jest tak samo proste.

Przydatny jest opis kategorii, który edytujemy poniżej. Kolejne kategorie lub podkategorie tworzymy podobnie pamiętając o wskazaniu dla której kategorii (nadrzędna) jest tworzona podkategoria. 



Widok naszej struktury kategorii i podkategorii będzie widoczny w oknie głównym. Kategoria jest widoczna lub nie po zaznaczeniu tej opcji

Instalacja systemu zarządzania treścią Joomla 2.5 na serwerze lokalnym.

Przechodzimy do pobrania plików instalacyjnych ze strony http://www.joomla.org

Wcześniej sprawdźmy jakie są wymagania techniczne do instalacji tej wersji joomli i pobieramy paczkę instalacyjną.

Wybieramy najnowsze wydanie czyli wersję 2.5.17

Instalacja serwera lokalnego.

Ponieważ  zainstalujemy naszą witryną na serwerze lokalnym, przejdźmy do strony  http://www.apachefriends.org i pobierzmy z niej pakiet XAMPP

Wybieramy wersję instalacyjną dla Windows i najlżejszą jego wersję Portable lite, którą będziemy mogli zainstalować również na pendriv’ie.

Wybieramy paczkę 1.8.3 7zip jako najmniejszą.

Po pobraniu rozpakowujemy ją przy użyciu narzędzia 7zip (http://www.7-zip.org/)

Przenosimy ten folder np. na pulpit (nastąpi automatyczne rozpakowanie), następnie otwieramy go i odszukujemy plik setup_xampp.bat

Jego wykonanie chwilę trwa bo konfigurowane są ścieżki dla poszczególnych komponentów systemu, na koniec potwierdzamy naciśnięciem dowolnego klawisza. Serwer został skonfigurowany, teraz otwieramy plik xampp_control.exe i z tego miejsca będziemy uruchamiać serwer Apache i bazę danych MySql. Otrzymujemy powiadomienie o konieczności zezwolenia na działanie tego procesu co czynimy i go odblokowujemy.

Panel kontrolny pozwala nam na uruchomienie tych dwóch usług z informacją jakie porty są używane.

Po uruchomieniu przeglądarki wpisujemy w polu adresowym http://localhost  i otrzymujemy taki widok.

Tworzenie bazy danych.

Joomla jako system zarządzania treścią przechowuje wszystkie dane w bazie danych. Żeby zainstalować joomlę musimy wcześniej założyć dla niej bazę danych. Zrobimy to używając narzędzia phpMy Admin.

Proces ten polega na utworzeniu bazy, wybraniu nazwy dla użytkownika i hasła dla tego użytkownika.

Zaczniemy od utworzenia użytkownika, przechodzimy do zakładki użytkownicy i wybieramy znaczek dodaj użytkownika.

Ten sposób jest prostszy bo tworzy bazę z tą samą nazwą co użytkownik i jest to po prostu szybsze.

Nazwa np. j23, host lokalny, hasło j23 i powtarzamy to samo hasło.

Zaznaczamy chęć utworzenia bazy z taką samą nazwą i potwierdzamy wykonaj.

Utworzyliśmy w ten sposób bazę i użytkownika z tą samą nazwą i takim hasłem na lokalnym hoscie.

Instalacja Joomli na lokalnym serwerze.

Pobraną wcześniej paczkę instalacyjną z joomlą 2.5 rozpakowujemy do dowolnego pustego folderu. Następnie przechodzimy do folderu z xampp’em i otwieramy htdocs. Tam tworzymy kolejny folder o nazwie np. spek. Do niego przenosimy wszystkie rozpakowane pliki instalacyjne joomli.

Po uruchomieniu przeglądarki w polu adresowym wpisujemy http://localhost/spek i uruchamia się instalacja joomli w wersji 2.5.

Wybieramy język instalacji , standardowo wybrany jest polski, wypieramy dalej, tu sprawdzana jest konfiguracja serwerów, jak wszystko jest na zielono to jest ok. Potwierdzamy licencję a następnie ustalamy parametry dla bazy danych.

Baza MySql, serwer localhost, nazwa użytkownika j23, hasło j23, nazwa bazy j23.

Jeżeli wszystko przebiega poprawnie pomijamy konfigurację ftp, i podajemy podstawowe informacje dla naszej witryny czyli nazwę np. SPEK, adres pocztowy (niekoniecznie prawdziwy), nazwę administratora np. j23 (powinno się ją zmienić z domyślnego admin), hasło np. j23.

Jeżeli ktoś chce zorientować się jak działa joomla, może załadować przykładowe dane. Ja tego nie zalecam, więc pomijamy ten etap.

W ostatnim kroku potwierdzamy usunięcie folderu instalacyjnego. Możemy przejść do zaplecza lub do witryny.

Pomimo tego, że instalator był w języku polskim, na witrynie mamy aktywny język angielski. Żeby to zmienić  w panelu administracyjnym przechodzimy do zakładki Extensions,  Extension manager , install languages i szukamy języka polskiego. Zaznaczamy go i wybieramy znaczek install. Następnie w zakładce Extensions wybieramy Language manager i tam wybieramy język polski jako domyślny dla zaplecza i witryny.

Serwery dla CMS'a

LAMP
akronim określający zestaw oprogramowania open source stanowiący popularną platformę serwerową dynamicznych stron WWW:
Linux, system operacyjny;
Apache, serwer WWW;
MySQL, serwer bazy danych;
Perl, PHP, (ew. Python, Primate (mod mono)), interpreter języka skryptowego.

JAMP

http://jamp.joomla.pl/

Lokalny serwer dla Joomla, to program umożliwiający uruchomienie dowolnej wersji Joomla! na prywatnym komputerze, laptopie lub dysku przenośnym. 

WampServer

http://www.wampserver.com/en/ 

darmowy pakiet typu WAMP, umożliwiający instalację, uruchamianie oraz obsługę w systemie MS Windows serwera WWW opartego na serwerze Apache, interpretera skryptów PHP oraz serwera baz danych MySQL.

XAMPP

http://www.apachefriends.org/en/xampp.html 

jest darmowym, wieloplatformowym zintegrowanym pakietem, składającym się głównie z serwera Apache, bazy danych MySQL i interpreterów dla skryptów napisanych w PHP i Perlu. Nazwa XAMPP jest akronimem dla X (Cross-platform), Apache, MySQL, PHP, Perl.

Program jest wydawany na licencji GNU General Public License jako darmowy serwer WWW do obsługi dynamicznych stron. Obecnie XAMPP jest dostępny na cztery platformy: Microsoft Windows, Linux, Sun Solaris oraz Mac OS X. Na MS Windows dostępna jest też wersja PortableApps którą można zainstalować np. na Pendrive i przenosić.

Może służyć jako środowisko dla testerów, programistów, którzy chcą szybko przetestować skrypty na swoim lokalnym komputerze, bez konieczności uruchomiania na serwerze.

Sieć domowa

Konfiguracja sieci

Utworzenie sieci domowej nie jest trudne

W oknie sieci klikamy na przycisk „Centrum sieci i udostępniania. Następnie
klikamy na przycisk „utwórz grupę domową” . Możemy teraz zdefiniować, które biblioteki

(te same, które mamy zdefiniowane w Eksploratorze Windows) będą udostępniane. Dodatkowo, udostępniać możemy drukarki.

Windows stworzy grupę domową i automatycznie wygeneruje silne hasło do niej.

Niestety, trudno je zapamiętać. Klikamy na|Zakończ |. Możemy je od razu zmienić, klikając na przycisk|Zmień hasło.

Przyłączenie innego komputera z Windows 7 do grupy domowej jest równie proste.

W oknie sieci klikamy na link „Sprzężono”. Następnie wybieramy przycisk I Przyłącz się teraz „Dalej” wpisujemy hasło sieci i jeszcze raz klikamy na „Dalej” i czekamy na utworzenie grupy.

Wymiana plików pomiędzy Windows XP, Vista i Windows 7

Gdy mamy sieć mieszaną, z różnymi systemami operacyjnymi, musimy nauczyć się korzystać ze standardowego udostępniania folderów. Zanim wykonamy tę poradę, należy upewnić się, że: wszystkie komputery w sieci lokalnej należą do tej samej grupy roboczej, na wszystkich komputerach stworzyliśmy konta użytkownika (chronione hasłem) dla każdej z osób mających dostęp do sieci. Jeśli mamy na przykład 3 komputery i 3 użytkowników, musimy w sumie utworzyć 9 kont.

Sprawdzamy ustawienia udostępniania. Klikamy na przycisk „start”, w oknie wyszukaj wpisujemy sieci a z listy kliknięciem wybieramy pozycję „Centrum sieci i udostępniania”. W nowym oknie klikamy na przycisk „Zmień zaawansowane ustawienia udostępniania”. Upewniamy się, że zaznaczone są następujące opcje „Włącz odnajdywanie sieci”, „Włącz udostępnianie plików i drukarek” oraz „Włącz udostępnianie chronione hasłem”.

• W komputerze z Win7 klikamy w eksploatorze na folder, który chcemy udostępnić (nie udostępniamy całych dysków). Z menu „udostępnij” wybieramy polecenie polecenie „określonym osobom”. Z listy wyboru wskazujemy odpowiedniego użytkownika i kikamy przycisk „dodaj”. Następnie definiujemy prawa dostępu. Po kliknięciu „udostępnij” pojawi się podsumowanie.
• Z innego komputera do udostępnionego katalogu możemy dostać się na kilka sposobów:
• Za pomocą otoczenia sieciowego.
• Wpisując w okno „uruchom” nazwę komputera poprzedzoną dwoma backshlashami \\
• Mapując dysk sieciowy na stałe.

Mapowanie dysków

Lepiej jest na stałe zmapować dyski sieciowe. Dzięki temu przypiszemy udziały dostępne w sieci do konkretnych liter dysków widocznych w oknie Eksploratora Windows. Cała operacja jest bardzo łatwa.

Klikamy prawym przyciskiem myszy na ikonę „Komputer” i wybieramy polecenie Mapuj dysk sieciowy. W wyświetlonym oknie wybieramy literę, pod którą dysk będzie mapowany. W pole poniżej wpisujemy ścieżkę dostępu do udziału - najpierw dwa backslashe, później nazwa komputera, a na końcu nazwa udostępnionego katalogu. To tak zwane ścieżki UNC, zapisywane w formie \\serwer\folder

Jeśli dysk ma być podłączany po każdym restarcie zaznaczamy „połącz przy logowaniu i użyciu innych poświadczeń.

W dodatkowym oknie wpiszemy wtedy nazwę i hasło użytkownika, za pomocą którego dysk ma być zawsze mapowany (może być inny niż aktualnie załogowany w komputerze).

Jeśli ręczne wpisywanie ścieżki jest dla nas niewygodne, możemy kliknąć na przycisk „przeglądaj” i za pomocą okna otoczenia sieciowego wskazać udostępniony folder.

Po kliknięciu na „ Zakończ” zmapowane dyski będziemy widzieli w oknie „ Sieć”.

Oczywiście komputer docelowy musi być włączony.

Instalacja i optymalizacja WINDOWS 7

1. Co nowego w Windows 7?

2. Jak przyspieszyć Windows 7

•  Automatyczna defragmentacja

Nowe dane na dyskach zapisywane są nie w postaci ciągłej, ale w postaci fragmentów umieszczanych w pierwszych dostępnych wolnych sektorach dysku. Z tego powodu przy późniejszym odczycie głowica dysku musi przeskakiwać z miejsca na miejsce, wydłużając proces uruchamiania programu czy otwierania pliku. Siódemka ma wbudowany defragmentator, czyli program, który składa pliki w całość i zapisuje w ciągłej postaci na dysku twardym. Ponieważ użytkownicy rzadko kiedy wykonują defragmentację, Microsoft tak skonfigurował system, aby ten automatycznie uruchamiał cały proces. Niestety, często okazuje się, że defragmentacja załącza się w czasie, gdy intensywnie pracujemy na komputerze. Dowiedzmy się, jak to zmienić lub (o ile będziemy pamiętać o ręcznym uruchomieniu) całkiem wyłączyć harmonogram defragmentacji.

Darmowy program Defraggler działa szybko i bardziej dokładnie defragmentuje dysk niż narzędzie systemowe Możemy go także skonfigurować tak. aby automatycznie uruchamiał proces defragmentacji w odpowiadającym nam czasie. Pamiętajmy jednak, że jeśli ustawimy automatyczną defragmentację na Defragglera, musimy dezaktywować systemową.

• Wyłączanie zbędnych usług w Windows 7

Nie każdy wie, że podczas działania systemu pracują usługi, programy z których nigdy nie korzystamy, lub są po prostu zbędne. Aby przyspieszyć działanie naszego Windowsa bardzo dobrym krokiem będzie wyłączanie zbędnych usług w Windows 7.

Zatem jak wyłączyć zbędne usługi w Windows 7?

Klikamy w „Menu Start”
Wpisujemy „services.msc” i potwierdzamy enterem
Teraz klikamy dwukrotnie na konkretną usługę i w sekcji „Tryb uruchomienia” wybieramy „Wyłączony” i potwierdzamy klikając “OK”

Oto lista usług które można wyłączyć:
- Kompozycje
- Propagacja certyfikatu
- Publikacja zasobów odnajdowania funkcji
- Przeglądarka komputera
- Rejestr Zdalny
- Routing i dostęp zdalny
- Serwer
- Telefonia
- Udostępnianie połączenia internetowego (ICS)
- Usługa Asystent zgodności programów
- Usługa modułu wyliczającego urządzenia przenośne
- Usługa raportowania błędów systemu Windows
- Usługa udostępniania w sieci Windows Media Player
- Usługa wprowadzania na komputer typu Tablet
- Usługi kryptograficzne
- Usługi pulpitu zdalnego
- WebClient
- Zasady usuwania karty inteligentnej
W przypadku jeżeli posiadasz oprogramowanie typu firewall i antywirus, i jeżeli bardziej zależy Ci na wydajności niż bezpieczeństwie, możesz wyłączyć także usługi:
- Centrum zabezpieczeń
- Zapora systemu Windows
- Windows Defender
- Windows Update

•  Indeksowanie w Windows 7

Aby przyspieszyć nasz system, warto wyłączyć tzw. Indeksowanie w Windows 7. Często możemy zaobserwować, że podczas bezczynności dysk jest w ciągłej pracy. Jest to efekt indeksowania przez dysk wszystkich plików które są przechowywane. Warto jest wyłączyć tą funkcję. Co zrobić aby wyłączyć indeksowanie w Windows 7 znajdziecie poniżej.
Wejdź w „Start” a następnie wejdź do „Komputer”

Teraz kliknij prawym przyciskiem myszy na dysku twardym (np. C:) i wybierz opcję „Właściwości”
Następnie, na dole odznacz pole „Zezwala na indeksowanie zawartości plików na tym dysku wraz z ich właściwościami” po czym zatwierdź zmiany.
Operacja wymaga trochę czasu, także polecam uzbroić się w odrobinę cierpliwości.

• Porządek w Autostart Windows 7

Operacja ustawiania startujących programów wygląda tak samo jak w Windows Vista czy XP. Jest to bardzo ważne, aby wraz z startującym systemem nie uruchamiało nam się tysiące programów które zdecydowanie opóźniają załadowanie się Windowsa jak i wpływają na późniejszą wydajność pracy. Jeżeli chcemy skorzystać z jakiegoś oprogramowania, włączcie ją właśnie wtedy i zrezygnujcie z ładowania go podczas autostartu.

Porządek w Autostart Windows 7 to podstawa!

Klikamy w „Start” następnie w polu „Uruchom” pisujemy polecenie „msconfig”
Przechodzimy do zakładki „Uruchamianie” i klikamy na przycisk „Wyłącz wszystkie”
Następnie wszystko zatwierdzamy i uruchamiamy komputer ponownie
Następnie z listy zaznaczamy tylko to programowanie, które jest nam niezbędne do pracy już podczas startu systemu Windows. Przykładem takiego oprogramowania może być klient karty bezprzewodowej, czy też antywirus.
Całe oprogramowanie typu „Java” czy inne klienty od razu wyłączamy. Gwarantuję, że zobaczycie diametralną różnicę w starcie systemu i jego szybkości pracy.

• Czyszczenie rejestru w Windows 7

Bardzo przydatną codzienną czynnością jest czyszczenie rejestru w Windows 7. Podczas codziennej pracy, czy to przy instalacji oprogramowania, bądź jego usuwania, rejestr systemu Windows dokonuje zmian w swojej strukturze.
Bardzo często zdarza się sytuacja, że po odinstalowaniu oprogramowania z systemu zostają jakieś ślady, a najczęściej zostają one w rejestrze.
Polecanym oprogramowaniem do czyszczenia rejestru systemu są „CCelaner” oraz „jv16 PowerTools”.
Pierwsza pozycja jest darmowa, natomiast druga występuje w wersji trial a po okresie testowym wymagany jest zakup licencji. Nie mnie jednak warto wykorzystać zarówno jeden jak i drugi, ponieważ rewelacyjnie się uzupełniają.

Dodatkowo „CCleaner” oprócz samego czyszczenia rejestru systemu Windows 7, usuwa także pamięć podręczną przeglądarek, systemu i niektórego oprogramowania. Wyczyszczanie takiej pamięci podręcznej powinno wejść w nałóg. Po wykonaniu takiej operacji system i aplikacje działają znacznie szybciej i nie zacinają się.

• Czyszczenie rejestru w Windows 7 za pomocą CCleaner

Wybieramy zakładkę „Rejestr” po czym klikamy na przycisk „Skanuj by znaleźć problemy”
Na liście zostaną wyświetlone i zaznaczone wszystkie problemy, które program znalazł w rejestrze i wymagają naprawy. Klikamy na przycisk „Napraw zaznaczone problemy…”
Po chwili wyskoczy nam okienko z pytaniem, czy utworzyć kopię bezpieczeństwa rejestru. Ja nigdy jej nie tworze, gdyż program CCleaner jest bardzo bezpieczny. Także według uznania, tworzymy lub nie i przechodzimy dalej.

Następnie klikamy na przycisk Napraw wszystkie zaznaczone problemy” a po wykonaniu operacji zostaje nam tylko już zamknąć program.